Hayatımın en kötü hastalığını geçirdim ve gözlerimi bayramla beraber yeniden açtım. Günler süren ateşin etkisinden mi bilmiyorum, son iki gündür dünyanın en sıkıcı insanına dönüştüm. Saatlerimi daha önce okumuş olduğum kitapları yeniden okuyarak ve hiç durmadan daha önce izlemiş olduğum Seinfeld bölümlerini izleyerek geçiriyorum. Yeni hiçbir şeye açık değilim. En aktif eylemim, arada sırada birkaç parça eşya seçip valizimin üzerine üstünkörü bırakmak. Bunun yanında Simon&Garfunkel dinleyerek ve annemin insani boyutlara dönmem için rutin aralıklarla odama bıraktığı bayram çikolatalarını yiyerek mut'lanıyorum. Her şey çok bulanık; beklentiler, istekler. Dünya çok karışık ve kalabalık geliyor bugünlerde. Kendimi yüzyıllık bir uykudan uyandırılıp Bauhaus'a bırakılmış gibi hissediyorum.
