Bugün bir karar vermek zorunda kaldım. Bir değil, belki daha fazla. Dün de, bir önceki gün de. Birbirini etkileyen yüzlerce karar. Hangi ayakkabıyı giyeceğim, saat kaçta durakta olacağım, sunum için hangi arka planı seçmeliyim, iş yerini saat kaçta aramalıyım.
Bu büyüklü küçüklü kararlar zinciri, yaptıklarımız, yapmadıklarımız, yapmak isteyip de yapamadıklarımızdan bir hayat taslağı çıkarıyor bize. Ne kötüdür ki, üçüncü seçenek, bu taslakta asla görünmüyor.
Nasıl güzel, nasıl iyileştirici çalıyor Claudio Arrau.
Her insan Chopin, Nocturne #1 dinlemeli. Bir zaman.
