Ağustos ayı geldi, henüz ayaklarımı denize bile sokmadım.
Aylardır, 'nasılsa gideceğim' hissi ile hayatımı bir düzene sokamadım. Sürekli bir bekleme ve erteleme hali. Eğlenmeyi erteleme. Yazmayı erteleme. Dinlenmeyi erteleme.
Bugün Karaköy Lokantasında kendime güzel bir yemek ısmarlayacağım.
Şarap değil de rakı içeceğim.
Yarın da denize gireceğim.
İnsanın motivasyonunu yüksek tutması zor bir şey, bunu sürekli hissediyorum. Çevresel etmenler, insanın tüm arzusunu içinden çekip alıyor. O kadar sevmiyorum ki kalabalığı ve gürültüyü.
Öte yandan, Gezi zamanları uzakta olmaya dayanamaz, atlar uçağa gelirdim. Akıl almaz bir şey yaşandı burada, gözlerimin önünde. Şaşkınlığım hala sürüyor.
Bir tuhaf ülke burası.
Ne yaşayabiliyorsun, ne gidebiliyorsun.
